Bomenknuffelaar: er zijn grotere complimenten denkbaar. Maar wat is er mis mee om troost te zoeken bij een lekkere dikke den? Laat je inspireren door het verhaal van Amrita Devi, de eerste treehugger.
Om de hoek staan twee hoogbejaarde platanen aan weerszijden van de weg, als een oud en log echtpaar dat je welkom heet in de wijk. Ze geven schaduw, beschutting en voeden de omgeving. Als ik er voorbij loop, voel ik mij diep met ze verbonden. Als het de stad niet was, zou ik ze het liefst even omhelzen. Waarom doe ik dit dan niet?
Voel de energie van de boom
Het is in onze doe-maar-normaalcultuur wat ongebruikelijk, maar een boom eens stevig omhelzen kan een enorm fijn gevoel geven. De mens is misschien meer dan alleen lijf en zintuigen, mijn gevoel zegt me dat ook bomen meer zijn dan alleen hout, blad en sapstromen. Dit gevoel werd bij mij in de praktijk bevestigd. Toen ik in opleiding was als Reiki Master leerde ik dat bomen een tastbaar energieveld hebben en dus meer zijn dan alleen nuttige massa.
Wil je dit ervaren? Loop vanaf een meter of tien-twintig voorzichtig af op een boom. Nog beter is om je ogen gesloten te houden, dan kun je het subtiele verschil makkelijker opmerken. Wat voel je? Zo ongeveer pal onder de grens van de boomkruin kun je het energieveld van de boom instappen. Voor mij voelt dit aan als een soort vlies waar je doorheen stapt, vergelijkbaar met het wateroppervlak waar je zachtjes met je hand doorheen zakt.
Dat de boom behalve een energetische aanwezigheid misschien zelfs ook een bewust wezen is, is een wild idee dat langzaam meer gehoor krijg: zo publiceerde de Duitse boswetenschapper Peter Wohlleben het boek Het verborgen leven van bomen, waarin hij laat zien hoe bomen met elkaar communiceren, elkaar helpen en zelfs een eigen karakter hebben. Alle reden dus voor een knuffel.
De eerste treehugger
Hoe groot de liefde voor bomen kan zijn, laat het verhaal zien van de allereerste treehugger, Amrita Devi. Hiervoor moeten we terug naar september 1730. Devi was een van de vrouwen van de Bishnoi, een volk in het noorden van India. De Bishnoi staan bekend als de eerste ecologisten, GroenLinks avant la lettre zeg maar.
Aan het einde van de vijftiende eeuw had Jhambhozi, stichter en god van de Bishnois, 29 levensprincipes (in de lokale taal betekent Bishnoi 29) bepaald voor de stam. Hieronder bijvoorbeeld: het schoonhouden van jezelf en je woonomgeving om ziektes te voorkomen, felgekleurde (vrouwen) en witte (mannen) kleding als symbool van hun overtuiging, vegetarisme, geen geweld gebruiken, bescherming van dieren en bomen.
Bloedbad
Kortom, een volk dat niets moet hebben van jagers of houthakkers. Je voelt hem al aankomen: dit ging verschrikkelijk mis. Toen de maharadja van de Noord-Indiase stad Jodhpur een paleis wilde laten bouwen, had hij hout nodig. En veel ook, terwijl de staat (Rajasthan) vooral uit woestijn bestond. Hij stuurde werklui en soldaten naar de streek van de Bishnoi, waar zich nog bossen bevonden. Ze waren immers heilig voor het volk.
Een groep van 363 Bishnoi ging in verzet. Onder de inspirerende leiding van Amrita Devi en haar drie dochters verschansten zij zich in het bos. Devi knuffelde een boom, waarna anderen haar voorbeeld volgden en zich aan de bomen vastklampten in een ultieme poging ze te redden. Koste wat kost. Het werd een bloedbad. Alle 363 Bishnoi werden omgebracht. Toen de maharadja hiervan hoorde besloot hij bij koninklijk decreet dat er geen enkele boom meer mocht worden omgehakt in Bishnoigebied. Ieder jaar nog herdenken de Bishnoi het offer van hun voorouders.
Je ziet in bovenstaande afbeelding dat Bishnoivrouw Amrita Devi, de eerste treehugger, zich opoffert voor het behoud van de bomen. Haar drie dochters zijn reeds gedood. (beeld: CC)
Deze ongekende verzetsdaad werd ruim twee eeuwen later inspiratie voor een groep vrouwen in de Indiase Himalaya, die zich wilde verzetten tegen de kap van bomen in de heuvels. De vrouwen kozen begin jaren 1970 dezelfde tactiek als de Bishnoi: bomen knuffelen om ze te redden. De acties begonnen bij een enkeling, maar brachten een protestgolf van treehuggers op gang, de zogenaamde Chipko-beweging (chipko betekent vastklampen in het Hindi). De beweging dwong hierdoor hervormingen in bosbouw en -behoud af en is daarmee nog een inspirerend voorbeeld.
Bekijk hieronder de wijze Vandana Shiva over het begrip treehugger en geweldloos verzet voor bomen.
Hippie
Ik zal er maar niet omheen draaien: ik hou intens van bomen. Ik hou van de krachtige beuk, vastbesloten om een eeuwigheid te blijven. Ik hou van de eik die zich kronkelend naar alle kanten uitstrekt, als een gerimpeld verhaal dat zo graag gelezen wil worden. En ik hou van de goudenregen, hoe kan ik anders met zo’n mooie naam?
Als het aan mij lag stond elke stad zo vol bomen dat je je in een woud waande. Als het even kon plantte ik het land er vol mee. En als ik mij onbespied waan stap ik van de gebaande paden om een joekel van een boom even innig lief te hebben. Jazeker, ik ben een bomenknuffelaar, want waarom ook niet?
Een boom knuffelen kan een intense ervaring geven. Het kan ontspannen, energie geven en een uitlaadklep voor zorgen zijn. Klinkt vreemd? Probeer maar eens. In het bos geen reden voor schaamte, dus geef vooral alle ruimte aan de hippie in jezelf.
