Tara Visser
Zoals je hebt gezien is er dus een duidelijk verschil tussen yoga en sport. Je kunt je dan ook afvragen of yoga echt thuishoort op een sportschool maar daar zijn de meningen over verdeelt. Jij hebt gekozen voor yoga, net zoals tegenwoordig steeds meer mensen kiezen voor yoga. De behoefte naar innerlijke stilte en vrede wordt steeds groter. We leven nu eenmaal in een kermis van geluiden, regels, verplichtingen en bergen met werk. Onze geest verlangd hevig naar stilte en ons lichaam naar een luisterend oor.
In de vorige artikelen hebben wij gezien waar je in het begin van een eerste yogales over kunt struikelen. Je bent inmiddels volledig opgewarmd en je geest is al ietsje rustiger door de openingsmeditatie. Alhoewel je frustratielevel flink gestegen is en je gedachten niet meer lijken te stoppen, merk je wel op dat je gedachten niet meer zo verbeten en zorgelijk zijn.
Het is zo anders bij yoga. Daarom is het moeilijk oordelen na één les. Yoga is met geen enkele sport te vergelijken, want yoga gaat zoveel verder dan dat.
De eerste yogahouding (asana) wordt ingezet.
De Berghouding, de moeder van alle houdingen.
Simpel, je staat gewoon rechtop. Die moet lukken.
Kracht en onverzettelijkheid
Terwijl je rechtop staat en de onverzettelijkheid van een berg moet uitstralen, voel je hoe moe je rug eigenlijk is. Je schouders willen vooroverzakken, je buik uitzetten en je rug wil afvlakken of juist ‘hollen’. Innerlijk voel je je een plumpudding die bij het geringste zuchtje wind inzakt. Je weet niet goed waar je dat gevoel van ‘kracht en onverzettelijkheid’ vandaan moet halen.
En dat is heel normaal, je bent nog veel te druk met voelen en wennen.
Je hebt nog niet geleerd waar je op kunt letten en je vecht tegen de windmolens in je hoofd, al die gedachten die maar door je heen lijken te spoken. Dit vraagt zoveel aandacht en energie dat je het gevoel in je lichaam verliest, je aandacht raakt helemaal verdeelt en je moeheid neemt zienderogen toe. Je voelt pijn in je schouders, je knieën zijn overstrekt en je benen bibberen. Ook dit is heel normaal, je energie stroomt beter door. En die stroom van energie raakt alles in je, dus ook je pijn en je moeheid, je gedachten en emoties.
Als yogadocente zou ik tegen je willen zeggen: je doet het geweldig, je hebt je helemaal opengesteld. Wees trots op jezelf en laat die fierheid zien in de Berghouding.
Want dit is contact, nu draag je de yogahouding van binnenuit. Je bent onverzettelijk, want jij staat er. En ook al doet alles zeer en bibberen je benen, je hebt je hart gevonden.
Je hebt je eerste zaadje gepland en er zullen nog vele volgen.
Lees meer: Aan de slag met yoga (vervolg IV)
