Tara Visser
Zoals ieder jaar zijn er twee momenten dat wij goede voornemens hebben, dat is aan het einde van het jaar en aan het einde van de zomervakantie. Opleidingen starten weer, er wordt meer dan voldoende geadverteerd met afslankprogramma’s en ons werk- en leefschema staat voor het komende jaar in de steigers.
Nu de uitvoering nog.
Yoga wint aan populariteit, temeer omdat onze agenda’s steeds meer uitpuilen. Jij hebt ook besloten een cursus yoga te volgen. Je bent goed geïnformeerd en je hebt bijpassende kleding gekocht. Vol goede moed start je met je eerste avond yoga. Een les van 75 minuten, je kijkt uit naar ‘zoveel’ tijd voor jezelf en je verheugt je erop om eens helemaal te ontspannen.
Geen eisende kinderen, huishouden of werkgever. Alleen maar jij op je matje. Hopelijk een aardige yogadocente die je begeleidt zodat jij zonder slag of stoot in een diepe en verkwikkende ontspanning kunt zakken. Je komt aan, rolt een yogamat uit en kijkt wat onwennig om je heen. Allemaal nieuwe gezichten, een gladgestreken superslanke yogadocent en stilte, heel veel stilte. Je voelt je schouders over je oren heentrekken. Mag ik al naar huis? roept het in je.
De les begint zittend. In kleermakerszit. Het kost moeite om rechtop te zitten, die extra zomerkilo’s zitten in de weg en je bovenrug begint na een paar minuten al te branden. De binnenkant van je dijen voelen te strak en een schrijnende pijn maakt zich van je meester.
‘Laat je gedachten los, laat ze gaan’ hoor je de yogadocente zeggen. Maar het lukt jou niet, honderden gedachten wisselen elkaar af, je voelt je onprettig en absoluut niet zeker van je zaak. Je hebt pijn, je zit ongemakkelijk en je gedachten laten je dit op allerlei manier weten.
Van ‘dit is niks voor mij’ tot ‘ik ben niet in staat om mij te ontspannen, het is nu al goed mis. Zou ik een burn-out hebben’ tot ‘hoe moet dat nou, ik moet nog een heel jaar vooruit met werken, kinderen en man, ik redt het niet!!!’. Het zweet breekt je uit. Het lijkt alsof de gedachten jou in bezit nemen, je raakt gevangen in een werveling van gedachten.
Wees niet ongerust. Dit is heel normaal. Je lichaam is nog niet gewend om zolang in een andere houding dan ‘normaal’ te zitten. Maar ook je denken niet.
Je hebt tijd nodig en herhaling maar vooral geduld. Wij helpen je d’r bij.
Lees meer: Aan de slag met yoga (vervolg)
